67 yaşında emekli bir ilkokul öğretmeni olan Evelyn, yoğun günlük rutinlerine rağmen, 40 yıl boyunca kalabalık bir sınıfta yaşadıktan sonra, boş evinin sessizliğini bunaltıcı buluyordu. Güçlü annelik ve profesyonellik içgüdüleri, yağmurlu bir sonbahar öğleden sonrasında, süpermarkette, henüz altı yedi yaşında, korkmuş küçük bir kızı otomatların önünde yalnız gördüğünde hemen harekete geçti. Melissa adındaki kız, sırılsıklamdı ve minik bir peluş kediye sarılıyordu. Melissa, annesinin arabayı getireceğini iddia etti, ancak dakikalar geçtikçe bir yetişkin görünmeyince, Evelyn’in öğretmen ve anne olarak aldığı eğitim, bir şeylerin ters gittiğini gösteriyordu.
Melissa’nın titremesinden ve soğukta yalnız kalmasından endişelenen Evelyn, kızı nazikçe içeri girmeye ikna etti ve kafeteryadan ona küçük bir sandviç ve meyve suyu aldı. Konuşurken Evelyn, Melissa’nın gözlerinin “yüzüne göre çok yaşlı” göründüğünü fark etti ve kız sessizce annesini aramayı reddederek sadece “Bana beklememi söyledi,” dedi. Melissa, Evelyn’in kısa bir süreliğine uzaklaşmasıyla aniden ortaya çıktı ve koridorlar arasında kayboldu. Evelyn tüm mağazayı aramasına rağmen izine rastlamadı ve çocuğun annesini bulduğunu ve güvenli bir şekilde evde olduğunu düşündü.
O akşam Evelyn, komşu bir topluluk grubunun sosyal medyada Melissa’nın aynı fotoğrafını ve peluş kedisini içeren bir kayıp ilanı bulduğunda şaşkına döndü. Açıklamada, Melissa’nın en son bir hafta önce görülen altı yaşındaki Melissa olduğu belirtiliyordu. Evelyn, karşılaşmasının bir tesadüf olmadığını hemen anladı ve verilen polis numarasını çevirirken elleri titredi. Memur Daniels’a her şeyi anlattı: Melissa’yı gördüğü saati, tuhaf bir şekilde sakin tavrını, annesi hakkındaki yorumunu ve aniden ortadan kayboluşunu. Bunun davada kritik bir gelişme olabileceğini fark eden memur, derhal süpermarket bölgesini aramak için ekipler gönderdi.
İki gün sonra Evelyn’in kapı zili çaldı ve Melissa’yı kollarında tutan Lisa adında ağlayan bir kadın tarafından karşılandı. Küçük kız artık güvendeydi. Lisa, eski kocasının Melissa’yı dondurma yemeye götürme bahanesiyle kaçırdığını anlattı. Babasının eyaletten ayrılma planlarını duyan Melissa, süpermarketin yakınındaki bir benzin istasyonunda arabadan cesurca inip günlerce saklanmıştı. Lisa, polisin Melissa’yı yakındaki bir ara sokakta saklanırken bulduğunu ve Melissa’nın onları, öğle yemeğini alan “iyi kadın” diye seslenerek Evelyn’e götürdüğünü anlattı. Lisa, kaçırılma olayından sonra Melissa’nın hiçbir yetişkine güvenmediğini ve bu yüzden yardım için başvurduğu tek kişinin Evelyn olduğunu itiraf etti.
Duygularına yenik düşen Evelyn, minnettar annesinden teşekkür hediyesi olarak küçük, ev yapımı bir kek kabul etti. Birlikte çay içerken, Melissa’nın sesi ve bir annenin minnettar kahkahası Evelyn’in evini doldurdu ve emekliliğinden beri yaşadığı yalnızlığı sildi. Evelyn, yaptığı küçük iyilik hareketinin bir çocuğun hayatını kurtardığını ve bir aileyi yeniden bir araya getirdiğini fark etti. Daha da önemlisi, sessiz, kayıp küçük kıza yardım etme içgüdüsü Evelyn’e yeni bir amaç duygusu vermiş ve ona ihtiyaç sahiplerine dikkat etmenin bazen beklenmedik bir iyileşmeye ve en derin türden bir huzura yol açabileceğini hatırlatmıştı.